Polacy na ŚDM: to spotkanie dwóch światów

Anna Tomczyk-Anioł / 27.01.2019

Polscy pielgrzymi na ŚDM w Panamie / Archiwum prywatne Iwony Rożek

– Panama i ŚDM to dla mnie spotkanie w człowieku dwóch światów. Jeden to poczucie dumy i szczęścia, bo wiem, że moja obecność tu jest historycznym wydarzeniem w moim życiu – mówi nam Iwona Rożek ze Stalowej Woli (woj. podkarpackie). – A drugi świat to zmęczenie, bąble na stopach i momentami rodrażnienie – dodaje.

Na Światowe Dni Młodzieży w Panamie poleciało około czterech tysięcy Polaków. To największa grupa pielgrzymów z Europy biorąca udział w tym wydarzeniu. Wśród nich są m.in. wierni z Diecezji Sandomierskiej. Ich pielgrzymka rozpoczęła się 13 stycznia. Zanim dotarli do Panamy kilka dni spędzili w Meksyku, gdzie zwiedzili m.in. piramidy Teotihuacán i azteckie ruiny.

– Dało nam to pewien komfort i było bardzo pomocne przy zmianie klimatu i czasu. Meksyk jest chłodniejszy niż Panama – mówi nam Iwona ze Stalowej Woli, która na ŚDM zabrała ze sobą dwóch synów. – Dużo tam się działo na wszystkich możliwych płaszczyznach: duchowej, turystycznej, kulturowej i kulinarnej, ale ja osobiście, najbardziej przeżyłam pobyt w Guadalupe. To jest niesamowite miejsce – dodaje.

Diecezjalne dni

W nocy z 18 na 19 stycznia dotarli do Diecezji Colón-Kuna Yala w Panamie, a dokładniej do parafii Matki Bożej z Góry Karmel. To tam spędzili Diecezjalne Dni Młodzieży.

– Z lotniska odebrali nas wolontariusze z parafii, w której zatrzymaliśmy się na kilka dni. Mieszkaliśmy w budynku parafialnym przy kościele – opowiada nam Iwona. – Do dyspozycji mieliśmy piętrowe łóżka, materace, poduszki i prześcieradła do przykrycia. Jest tam bardzo gorąco, więc kołdra nie była zupełnie potrzebna. Bardziej przydały się wieszane pod sufitem wiatraki – dodaje.

Nasza rozmówczyni przyznaje, że największym problemem było tam dla niej luźne podejście Panamczyków do życia, a konkretniej do czasu. – Oni są bardzo mili i gościnni. Niczym się nie stresują. Jak coś miało być na godzinę 11:00, to oznaczało, że możemy być na 11:30, a nawet 12:00 – wspomina z uśmiechem. – A oni mówili na luzie: „maniana”- dodaje śmiejąc się.

Iwona nie zapomni pobytu w tym mieście również z innego powodu. Jak mówi, Colon jest terenem bardzo niebezpiecznym. – Nie mogliśmy wychodzić do miasta bez wolontariusza. Bardzo nas pilnowali, ale mimo to wspomnienia stamtąd mam bardzo pozytywne – podkreśla.

„Viva Polonia” w Panamie

19 stycznia grupa Iwony wzięła udział w pożegnalnej mszy świętej, która zgromadziła wszystkich pielgrzymów z całej Diecezji Colon. Była to okazja do zaprezentowania grupy zgromadzonym. Następnego dnia pojechali w dalszą podróż, do miasta Portobelo, związanego z Krzysztofem Kolumbem. Będąc tam mieli okazję zobaczyć na własne oczy figurę Czarnego Chrystusa.

Zatrzymali się w parafii św. Antoniego Marii Klareta w Panama City. – Przywitali nas tu śpiewem i okrzykami „Viva Polonia”! – wspomina Iwona. – Rodziny, z którymi tu mieszkamy są dla nas bardzo miłe. Rozmawiamy po angielsku, ale uczą się od nas języka polskiego. Na karteczkach pozapisywali sobie słowa, które mogą się przydać w rozmowach z nami – podkreśla Iwona. – Cieszą się naszą obecnością, zapraszają do siebie znajomych i rodzinę, żeby ich z nami poznać – dodaje.

We wtorek, 22 stycznia Iwona ze swoją grupą uczestniczyła we mszy świętej rozpoczynającej Światowe Dni Młodzieży. Kiedy szli na miejsce mijali tysiące ludzi, a ci widząc polską flagę krzyczeli: „Polonia!” i chcieli robić sobie z nimi zdjęcia. – To było niesamowite uczucie, to jak nas tu ciepło przyjęli – mówi Iwona.

Sama msza, która była tłumaczona we wszystkich językach, też zrobiła na Iwonie duże wrażenie: – Tłum ludzi śpiewających i modlących się. Różnorodne flagi. Każdy odpowiadał na wezwania w swoim języku. Byliśmy tak jak różniące się wyglądem i językiem dzieci tego samego Ojca. Tego się nie da zapomnieć, to piękne doświadczenie – podkreśla.

Dzień Polski i papież

W środę, 23 stycznia w Panamie odbył się Dzień Polski. Nasza rozmówczyni wraz ze swoją grupą rozpoczęła go od konferencji na temat powołania. Poprowadził ją legnicki bp. Marek Mendyk. Wieczorem uczestniczyli we mszy świętej przy centrum handlowym i parkingu, gdzie w 1983 roku mszę odprawił Jan Paweł II. – Po mszy była Polska Noc w Panamie. Największe wrażenie zrobił na mnie Polonez, który zatańczyło kilkaset par – wspomina Iwona.

Następnego dnia pielgrzymi witali papieża. – Było bardzo gorąco, na posiłki trzeba było oczekiwać w dwugodzinnych kolejkach, ale nikt nie narzekał – opowiada Iwona. – To jest jak piesza pielgrzymka razy trzy. Trzeba przejść kilometry, jest zmęczenie, bąble, modlitwa, spowiedź na stojąco i radość z tych ludzi, którzy śpiewają w metrze, na ulicy. Cały czas towarzyszy mi myśl, że my wszyscy jesteśmy dziećmi Boga, które mimo różnic, nasz Ojciec tak samo kocha – dodaje.

Tego dnia uczestnicy ŚDM z niecierpliwością czekali na spotkanie z papieżem. – Było ciężko i nie mogliśmy się doczekać zachodu słońca, ale najbardziej z tego wieczoru zapamiętałam moment przejazdu papieża. Miałam okazję zobaczyć go z bliska na własne oczy kiedy nam błogosławił – wspomina nasza rozmówczyni.

W piątek pielgrzymi uczestniczyli w drodze krzyżowej z papieżem. – Panama i ŚDM to dla mnie spotkanie w człowieku dwóch światów. Jeden to poczucie dumy i szczęścia, bo wiem, że moja obecność tu jest historycznym wydarzeniem w moim życiu. To emocje, uczucia i orzełek na koszulce – mówi Iwona. – A drugi świat to zmęczenie, rozdrażnienie, ci sami ludzie przez całą dobę. Nie jest łatwo – podsumowuje.

Przed Iwoną, jej synami i pielgrzymami zarówno z Diecezji Sandomierskiej jak i z całej Polski oraz reszty świata, już ostatnie chwile w Panamie. Za moment wrócą do swoich domów, ale wspomnienia zostaną z nimi na długo.