#CzekającNaPana, odc. 2 | Jak budować w życiu Królestwo Boże?
fot. pixabay.com
Druga niedziela adwentu wraz ze św. Janem Chrzcicielem wzywa nas do refleksji nad budowaniem w naszym życiu Królestwa Bożego i stawia nam pytanie: czy często szukamy takiego miejsca i czasu w naszym życiu, takiej pustyni, gdzie będziemy mogli spotkać się z Bogiem i budować z Nim właściwą relację umocnieni Duchem św.? – pisze Kanclerz Kurii Diecezji Zamojsko-Lubaczowskiej ks. Sylwester Zwolak w komentarzu do Ewangelii II Niedzieli Adwentu. Zapraszamy na drugie adwentowe spotkanie z cyklu #CzekającNaPana.
II Niedziela Adwentu A, 4 XII 2022 r.
Pan Bóg w czasie adwentu stawia na naszej drodze różne wydarzenia, które mają nam pomóc w przygotowaniu się na spotkanie z Jezusem Chrystusem. W pierwszą niedzielę adwentu mówiliśmy, że tymi wydarzeniami są rekolekcje, spowiedź, msze roratnie czy chociażby bogata symbolika adwentowa.
W dzisiejszą niedzielę Pan Bóg stawia na naszej drodze świadka, którym jest Jan Chrzciciel. Jego sposób bycia, ubiór, („sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem były szarańcze i miód” (Mt 3,4)), pozostawiały wiele do życzenia, a mimo tego ludy garnęły do niego. Sposób życia Jana i zadanie jakie otrzymał od Boga upodobniły go do proroka Eliasza. Według proroctw i nauczycieli religijnych oczekiwano w Izraelu, że przed Mesjaszem pojawi się sam Eliasz lub ktoś do niego podobny. Stąd też tłumy słuchały go bardzo mocno, widząc w nim proroka.
Z jednej strony prostota życia a z drugiej strony moc prorocka sprawiły, że Jan Chrzciciel pociągał za sobą tłumy. Jego szczerość i postawa pokory względem Jezusa Chrystusa „Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów” (Mt 3,11), przyczyniły się do tego, że Bóg wybrał go do szczególnej misji. Nauczając na pustyni chciał przez to pokazać, że takie miejsca jak pustynia ułatwiają modlitewny kontakt z Bogiem i refleksję nad swoim życiem. Dlatego adwent i św. Jan Chrzciciel zachęcają nas do tego, że aby słuchać Boga, warto utworzyć w swoim życiu takie pustynne miejsce, przynajmniej na kilka minut w ciągu każdego dnia, pustynię – bez telefonu, bez internetowych informacji, pustynię naszego spotkania z Bogiem.
Jan wzywał do nawrócenia i zapowiedział bliskość Królestwa Bożego. Boże Królestwo utworzone na ziemi przez Jezusa Chrystusa, posiada swoją strukturę i swój niezmienny ład. Posiada swoje niezmienne i niepodważalne prawo. Tym prawem jest przykazanie stawiania Boga bezwzględnie na pierwszym miejscu i miłowanie bliźniego jak siebie samego. Często o tym zapominamy i na pierwszym miejscu stawiamy różne bożki, które zajmują miejsce Boga. Nasze nałogi, słabości, przyzwyczajenia, egoizm, grzechy. To one sprawiają, że często zapominamy o tej miłości do bliźniego, niszcząc tym samym strukturę Królestwa Bożego w naszych sercach. Dlatego też św. Jan Chrzciciel przypomina nam o bliskości Królestwa Bożego i o tym, żeby pielęgnować w sobie tą postawę stawiania na pierwszym miejscu Pana Boga.
Jak zauważył św. Augustyn „Jeżeli Bóg w życiu jest na pierwszym miejscu, wszystko znajdzie się na właściwym miejscu”. Odpowiedzią na ten pojawiający się problem jest postawa bohatera dzisiejszej ewangelii św. Jana, który udziela chrztu poprzez polewanie wodą z Jordanu lub zanurzanie się w tej wodzie i wyznawanie grzechów. Miało to na celu pobudzić do nawrócenia, które otwiera duszę na łaskę. Natomiast chrzest Jezusa, o którym wspomina św. Jan ma na celu chrzcić Duchem Świętym i ogniem. Duch św. dzięki swojej działalności rozpali jak ogień w ludzkich sercach Bożą miłość. Dzięki tej miłości dusza ludzka będzie miłowała Boga ponad wszystko, a bliźniego swego jak siebie samego. Druga niedziela adwentu wraz ze św. Janem Chrzcicielem wzywa nas do refleksji nad budowaniem w naszym życiu Królestwa Bożego i stawia nam pytanie: czy często szukamy takiego miejsca i czasu w naszym życiu, takiej pustyni, gdzie będziemy mogli spotkać się z Bogiem i budować z Nim właściwą relację umocnieni Duchem św.? Niech już zapalona druga świeca w wieńcu adwentowym przypomina nam o bliskości świąt Narodzenia Pańskiego, a tym samym o bliskości spotkania z Jezusem, który przychodzi w osobie małej bezbronnej dzieciny.
#CzekającNaPana, odc. 1 | Całe nasze życie jest czekaniem na spotkanie z Panem >>>
czytaj też:
Bp Piotr Turzyński: „Adwent to czas tęsknoty” >>>
Zamyślenia adwentowe: cztery adwenty i Pan Bóg cz. 4 >>>
Rekolekcje smartfonowe: dziś słowo o tęsknocie – prosto z mroźnej z Syberii >>>
Adwent z Medalikiem #4 | „Wzruszyły się obie i starsza pani odeszła z nową nadzieją w sercu” >>>
#Adwent2020 z #JP2, odc. 4 Od „Bogurodzicy” do Napoleona >>>
#SzustakNaAdwent, odc. 4 (ost.) | Najbardziej niezwykła Kobieta tego świata >>>
